“Hiçbir parti benim için kurtarıcı, tek deva ya da kendine muhtaç olduğum bir yapı değil” diyen Abdurrahman Dilipak, “Onlar bana muhtaç, ben onlara değil. Parti bir araç sonunda. Ben asilim, onlar vekil. Vekaleten iş yaparlar. Teoriye nazaran yetkisini benden alır, benim için bir şeyler yapar ve bana hesap verir. Müteahhit üzere bir şey. Siyasi manada bir şeyler taahhüt ediyor. O şeyleri daha kısa vakitte, daha düzgün ve kaliteli, daha ekonomik olarak yapacaksa niçin onu yaptırmayayım ki. Sonuçta işi ehline vermemiz gerekmiyor mu? Velayet esasen ilim ehlinde, ehli hal vel akt’de olması gerek ancak bugünkü durum o denli değil. Gücü eline geçiren kral oluyor. İlahlık ve Rablik taslayabiliyor. Her şeye karışıyor. Vekalet ettiği bireylere doruktan bakıyor, buyruklar yağdırabiliyor… Hem işimizi ve kelamımızı, hem de siyasetimizi din, akıl ve ahlakla terbiye etmemiz gerekiyor. Daha bilgili, daha dürüst, daha bahadır insanlara gereksinimimiz var” diye yazdı.
Dilipak, “Oy vermek için, ne tek başına partilerin tabelalarına bakarım, ne de işin başındakine ya da başındakilere. Önüme koydukları adayları kimler, onlara da bakacağım. Dahası bunların unsurları neler, neyi gerçekleştirmek için çalışacaklarını söylüyorlar. Söylediklerini yapacak, bilgi, marifet, irade ve cürete sahipler mi? Yoksa politikler genelde insanlara onların duymak istedikleri şeyleri söylerler. Bu beşerler yeteri kadar bilgili, yeteri kadar dürüst ve yeteri kadar bahadır olsalar da genel yapıları gözettikleri istikrarlar, kaideleri, öteki ilgileri ve taahhütlerini de hesaba katmak gerek. İstanbul Mukavelesi ve ona dayalı yasa ve sair mukaveleleri, Lanzarotte’yi, LGBT’yi başımıza bela eden düzenlemeleri kaldırmayacak olanlarla işim olmaz. Yalnızca onlar değil, GlobalReset çetesinin TransHumanizm projesine takviye verenler benden uzak dursun. Ben de onlardan uzağım” görüşünü lisana getirdi.
Yazının tamamını için