Türkiye neredeyse 2019 mahallî seçimlerinden beri kesintisiz bir seçim atmosferinde olsa da Cumhurbaşkanlığı ve parlamento seçimlerinin olağan tarihi 18 Haziran 2023. Vaktinde yapılacak bir seçimin tarihi bu. Fakat nedense işin bu tarihe kalacağını düşünen pek kimse yok. Bir erken seçim kanaati yaygın. Çünkü bilhassa iktidar tarafının çoklukla de ekonomik dertlerle bir erken seçim dileği içinde olduğu biliniyor.
Fakat iktidar için erken seçim takvimi de dikensiz gül bahçesi değil. Tamam seçim erken olsun da ‘ne kadar erken’ olsun?
6 Nisan’dan daha erken olamıyor örneğin… Hakikaten geçen yıl Meclis’ten geçirdikleri ve kendileri için pek çok avantaj sağlayacağını düşündükleri değişiklikler, fakat bu tarihten sonraki bir seçimde geçerli olabiliyor.
O halde 6 Nisan’dan sonra ve olabildiğince erken tarihte bir seçim arzulanıyor denebilir.
Fakat bununla da kalmıyor ve bu kritik seçimde Erdoğan ve takımı sembolik bir tarihin de sandık günü olmasını istiyor. Malum, genel olarak Türkiye sağı, özel olarak da bunun islamcı ve ülkücü varyantları, işaretlere, imgelere ve sembollere ehemmiyet atfediyor.
Peki 6 Nisan’dan sonraki pazar günleri ortasında bu türlü sembolik kıymeti olan bir tanesi var mı?
Evet var. 14 Mayıs 2023 Pazar… Demokrat Parti’nin CHP’yi, Menderes’in İnönü’yü yendiği ve cumhuriyet tarihinde birinci sefer iktidarın el değiştirdiği 14 Mayıs 1950 Pazar gününün 73. yıldönümü…
Tüm bu nedenlerle iktidarın asıl arzuladığı tarih 14 Mayıs 2023… Ancak AKP-MHP’nin sandalye sayısı erken seçim için gerekli Meclis kararına yetmiyor. Bir erken seçim kararı için muhalefetin takviye vermesi lazım. Muhalefet ise buna yanaşmıyor.
İkinci seçenek Cumhurbaşkanının Meclis’i feshederek ülkeyi erken seçime götürmesi. Lakin bu defa de Erdoğan’ın adaylığı mevzuata takılıyor. Meclis’i fesheden cumhurbaşkanı yine aday olamıyor. Diplomaydı, üçüncü adaylıktı derken yeni bir ihlal tartışmasını istemiyorlar doğal olarak.
Tablo buyken, muhalefeti, hiç değilse onun bir kısmını, Meclis kararı için sıkıştırmak en uygun yol üzere görünüyor. Başörtüsü ve ‘aile’ ismi altında getirilen anayasa değişikliği teklifi üzerinde bir referandum çekişmesi yaşanırken, muhalefetin bilhassa sağ tarafını bir erken seçim kararına dayanak vermeye ikna edecek biçimde pazarlık etmek…
Bunun için en elverişli birinci adım da, mayısta yapılacak bir seçimi CHP’nin, hatta Kılıçdaroğlu’nun istemediğini söylemek… Aşikâr ki bu türlü düşünüyorlar.
İstanbul Belediyesi’ne el koyma tartışmalarının gerisinde sinsi sinsi bir erken seçim tartışması ısıtılıyor… Bugünkü iki gazete, iktidarı oluşturan güçler açısından temsil bedeli yüksek iki gazete, Sabah ve Türkiye direkt dahil oluyorlar oyuna.
Türkiye gazetesi birinci sayfasından “Mayıs’ta seçime hayır dedi” başlığını atıyor ve bu başlığın altına bir Kılıçdaroğlu fotoğrafı yerleştiriyor.
Sabah gazetesi ise her gün yaptığı üzere tamamı Erdoğan’ın kelam ve demeçlerine ayrılmış tam sayfada argümanlı bir başlıkla katılıyor oyuna: Cumhurbaşkanlığı seçim sürecinin takvimi ortaya çıktı…
Bu takvim bir yerlerde saklanıyormuş da ansızın ortaya çıkıvermiş sanırsınız. Haberi okuyunca durum biraz daha anlaşılıyor. Efendim “AK Parti imtihanlar, okullar ve yaz tatili nedeniyle seçimin mayıs ayına çekilmesine sıcak bakıyor” imiş… İmtihanı ve tatili anladık da okullar nasıl bir münasebet üretiyor, açıklanmamış. Biraz aceleye gelmiş o kısım galiba. Tıpkı haberin devamında, 18 Haziran ve ‘öne çekilmesi halinde’ 14 Mayıs için iki farklı “hazırlık” yapıldığı belirtiliyor.
Her iki haberde de muhalefet dayanağı sağlanamazsa cumhurbaşkanının kendi yetkisini kullanacağı belirtilmiş…
İyi lakin cumhurbaşkanı “yetkisini kullanıp” Meclis’i feshederek ülkeyi erken seçime götürürse kendisi aday olamıyor. Mevzuat ortada.
Sabah ve Türkiye bir şey söylemeye başlıyor fakat ne? Eh muhakkak ki daha çok söyleyecekler, kısa müddette çıkar kokusu.